De mogelijkheid om deze sterk tegenstrijdige ontwikkelingen zo in hun bewustzijn op te slaan dat ze daar tot op heden niet samenkomen, is een verbazingwekkende kunst van onze cultuur. De twee lijnen, die van onbeperkte technische vooruitgang en die van de ongeremde vernietiging van de natuurlijke basis van het menselijk leven, lijken rechte lijnen te zijn die elkaar pas in het oneindige snijden. Tussen de strijd om het behoud van de ecologische basis van het leven en de productie van steeds krachtigere reken- en patroonherkenningsmachines ontbreekt elke echte brug. De mensheid lijkt op een gek die weet dat zijn kelder in brand staat en dat de vlammen zich steeds sneller naar boven verspreiden. Des te koortsachtiger bouwt hij zijn dakconstructie om dichter bij de hemel te komen. Waarom stopt hij niet om te blussen?
Duitse taal is soms al een uitdaging. Duitse filosofie is zonder Artificiële intelligentie, ik haal de bladzijden door ChatGPT, bijna ondoenlijk om te lezen voor de gewone man. Wat een prachtige contradictio in terminis.