Inleiding
De systemische therapie voor borstkanker heeft de afgelopen decennia aanzienlijke vooruitgang geboekt, resulterend in verbeterde behandelresultaten en overleving. Deze blog biedt een diepgaand overzicht van de belangrijkste aanbevelingen en recente ontwikkelingen in de systemische behandeling van borstkanker, gebaseerd op de meest recente richtlijnen en klinische studies.
Neoadjuvante Therapie voor Vroege Borstkanker
Voordelen van Neoadjuvante Therapie (NAT): NAT biedt meerdere voordelen, waaronder tumorreductie, waardoor borstsparende chirurgie mogelijk wordt en de mogelijkheid om de respons op systemische therapie te evalueren. Vooral bij patiënten met triple-negatieve borstkanker (TNBC) en HER2-positieve tumoren >2 cm is NAT de standaard geworden. De pathologische complete respons (pCR) na NAT correleert sterk met verbeterde ziektevrije overleving (DFS) en algehele overleving (OS).
Klinische Evidentie en Studies:
- NSABP Protocol B-18 en B-27: Deze studies hebben aangetoond dat patiënten die pCR bereiken een significant betere DFS en OS hebben.
- CREATE-X en KATHERINE Trials: Deze studies hebben aangetoond dat adjuvante therapie aangepast aan de resterende ziekte na NAT (residuele ziekte, RD) de overleving kan verbeteren door escalatie van therapie bij slechte responders en de-escalatie bij patiënten met pCR.
Selectie van Neoadjuvante Therapie op Basis van ER/HER2-subtypes:
- ER+/HER2- Tumoren: Hoewel de pCR-ratio lager is bij ER+ tumoren, kan NAT nuttig zijn voor tumoren met hoge risicofactoren. Neoadjuvante endocriene therapie (ET) met aromatase remmers (AI) kan een alternatief zijn voor geselecteerde postmenopauzale vrouwen.
- HER2+ Tumoren: Neoadjuvante dubbel anti-HER2 therapie, zoals trastuzumab en pertuzumab in combinatie met chemotherapie, heeft significant hogere pCR-ratio’s aangetoond.
- TNBC: De toevoeging van immunotherapie aan chemotherapie, zoals gezien in de KEYNOTE-522 studie, heeft de pCR-ratio’s en DFS aanzienlijk verbeterd.
Adjuvante Therapie voor Vroege Borstkanker
Algemene Principes: Adjuvante therapie is gericht op het verminderen van het risico op terugkeer van kanker door het aanvallen van eventuele resterende micrometastasen. Het bestaat voornamelijk uit chemotherapie (ChT), endocriene therapie (ET), en gerichte therapie (TT).
Endocriene Therapie voor ER+ Borstkanker:
- Tamoxifen en Aromatase Remmers: Voor postmenopauzale vrouwen hebben aromatase remmers betere DFS-resultaten aangetoond in vergelijking met tamoxifen. De optimale duur van adjuvante ET blijft echter onderwerp van discussie, met studies die suggereren dat verlengde therapie (7-8 jaar AI of 10 jaar tamoxifen) betere resultaten kan opleveren.
- Ovariumfunctiesuppressie (OFS): In premenopauzale vrouwen kan OFS in combinatie met ET het risico op terugkeer verder verminderen. Trials zoals SOFT en TEXT ondersteunen het gebruik van OFS voor een duur van 5 jaar.
Chemotherapie en Moleculaire Assays:
- 21-Gen Recurrence Score: Deze test helpt bij het bepalen van de noodzaak van chemotherapie bij ER+/HER2- patiënten, vooral bij nodale negatieve of postmenopauzale patiënten met 1-3 positieve lymfeklieren.
- Anthracycline- en Taxaan-gebaseerde Regimes: Hoewel antracyclinevrije regimes minder toxisch kunnen zijn, toont meta-analyse aan dat antracycline in combinatie met taxanen betere resultaten geeft in termen van recidief en sterfte door borstkanker.
Gerichte Therapie voor HER2+ Borstkanker:
- Trastuzumab en Pertuzumab: Deze middelen blijven de hoeksteen van de behandeling. Voor patiënten met resterende ziekte na NAT, toont de KATHERINE-studie aan dat trastuzumab emtansine (T-DM1) superieur is aan het continueren van trastuzumab.
- Neratinib: Kan overwogen worden voor patiënten met residuele ziekte na NAT die trastuzumab hebben gekregen, vooral voor ER+ patiënten vanwege het significante OS-voordeel.
Triple-Negatieve Borstkanker (TNBC):
- Adjuvante Chemotherapie: Platinum-gebaseerde adjuvante chemotherapie heeft betere DFS en OS laten zien in vergelijking met niet-platinum regimes. Voor patiënten zonder volledige respons na NAT met pembrolizumab, moet de immuuntherapie postoperatief worden voortgezet.
Recente Ontwikkelingen en Klinische Proeven
De behandeling van borstkanker blijft zich ontwikkelen met opkomende therapieën zoals antilichaam-geneesmiddelconjugaten (ADC’s) en CDK4/6-remmers. Veelbelovende onderzoeken, zoals DESTINY-Breast09 voor HER2+ borstkanker en verschillende trials met ADC’s voor TNBC, zullen naar verwachting de praktijk de komende jaren verder veranderen.
Conclusie
De optimalisatie van systemische therapie voor borstkanker vereist voortdurende evaluatie van klinische gegevens en het aanpassen van behandelingsstrategieën op basis van tumorkenmerken en patiëntspecifieke factoren. Door up-to-date te blijven met de nieuwste richtlijnen en onderzoeksresultaten, kunnen oncologen de beste zorg leveren aan hun patiënten.