Overzicht
Gastro-oesofageale (GE) en pancreatobiliaire (PB) kankers vormen een aanzienlijke klinische uitdaging. Het begrijpen van de belangrijkste moleculaire doelen binnen deze maligniteiten, inclusief hun analyse en klinische toepasbaarheid, is cruciaal. De integratie van biomarkers in de standaardzorg biedt een kritieke weg voor het verfijnen van behandelparadigma’s. Dit artikel geeft inzicht in de optimale volgorde van chemotherapie en gerichte therapieën en hun nut bij het beheer van GE- en PB-kankers.
Moleculaire Profilering en Behandeling
De ontwikkeling van moleculaire doelen en het gebruik van biomarkers voor effectieve behandelingsstrategieën vereist een genuanceerde aanpak. Recent onderzoek evalueert klinisch belangrijke biomarkers in GE- en PB-kankers, waarbij de biologie, meting en therapeutisch gebruik voor GE, galwegen en alvleesklierkankers worden gedetailleerd. Het integreren van moleculaire gegevens in behandelbeslissingen biedt mogelijkheden voor gepersonaliseerde geneeskunde, waardoor de behandeling kan worden afgestemd op de individuele biomarkerprofielen van patiënten.
Belangrijke Biomarkers en Therapieën
- HER2 (Humane Epidermale Groeifactor Receptor 2):
- Biologie: HER2 is een tyrosinekinasereceptor die cruciaal is voor de regulatie van celgroei, overleving en differentiatie. Overexpressie komt voor bij 10%-25% van de GE-kankers.
- Behandeling: De combinatie van trastuzumab en chemotherapie met pembrolizumab heeft significante verbeteringen in de overleving aangetoond, vooral bij patiënten met tumoren die PD-L1 co-exprimeren.
- Claudin 18.2:
- Biologie: Claudin 18.2 is belangrijk voor de vorming van strakke verbindingen tussen cellen en komt voornamelijk voor in de maag.
- Behandeling: Zolbetuximab, een anti-claudin 18.2 antilichaam, heeft in combinatie met chemotherapie verbeterde progressievrije overleving en algehele overleving laten zien.
- PD-L1 (Programmed Death-Ligand 1):
- Biologie: PD-L1 is een voorspellende biomarker voor de effectiviteit van immuuncheckpointremmers in verschillende tumortypen.
- Behandeling: De toevoeging van anti-PD-1 antilichamen aan chemotherapie heeft de responspercentages, progressievrije overleving en algehele overleving verbeterd.
- Mismatch Repair Deficiency (dMMR):
- Biologie: dMMR-tumoren vertonen distincte klinisch-pathologische kenmerken en hebben implicaties voor de prognose en behandelingsrespons.
- Behandeling: dMMR/MSI-H tumoren zijn zeer gevoelig voor immuuncheckpointremmers en hebben uitstekende langetermijnresultaten.
Toekomstige Richtingen
De integratie van moleculaire profileringstechnieken identificeert behandelbare genetische veranderingen in GE- en PB-kankers, wat leidt tot op maat gemaakte behandelstrategieën en verbeterde patiëntresultaten. Het optimaliseren van de volgorde en combinaties van behandelingen, zoals anti-HER2-therapie, anti-claudin 18.2-therapie en immuuncheckpointremmers, is essentieel om de effectiviteit bij gevorderde en gemetastaseerde ziekten te maximaliseren.
Conclusie
De incorporatie van moleculaire gegevens in behandelbeslissingen bij GE- en PB-kankers biedt veelbelovende vooruitzichten voor gepersonaliseerde geneeskunde. Door het monitoren van de behandelrespons en tumorevolutie met behulp van biomarkers, kunnen adaptieve behandelingsstrategieën worden ontwikkeld om weerstandmechanismen aan te pakken. Dit zal uiteindelijk leiden tot verbeterde patiëntenzorg en klinische uitkomsten.