In het onderzoek dat gepubliceerd is in het Journal of Sociology, wordt benadrukt dat radicalisatie een proces is met toenemende intensiteit, waarbij slechts een klein aantal mensen overgaat tot gewelddadige acties. Het belangrijkste inzicht is dat de drijfveer achter radicalisering niet zozeer de informatie zelf is, maar menselijke emoties. Dit begrip kan helpen bij het vinden van oplossingen.
In de vroege stadia van radicalisatie komen mensen in aanraking met misinformatie, wat leidt tot een nieuw gevoel van zekerheid en controle. Naarmate mensen dieper in radicalisatie terechtkomen, ervaren ze vaak negatieve effecten in hun leven, zoals het verlies van vrienden en familie, gezondheidsproblemen door overmatig schermgebruik en gevoelens van stress en paranoia. Velen zoeken steun bij hun radicale gemeenschappen om deze problemen te verzachten.
Het onderzoek stelt dat empathie, in plaats van schaamte, een effectieve reactie is op mensen in de beginfase van radicalisering. Zelfs als de radicalisering intenser wordt, kan het behouden van een connectie fungeren als een reddingslijn voor de persoon. Voor mensen in middenfases kan inhoud van derden online effectief zijn zonder averechtse effecten. In de meest extreme stadia worden alleen drastische interventies als effectief beschouwd.
Ter zelfbescherming tegen radicalisering wordt aangeraden om kritisch denkvermogen te ontwikkelen door lange teksten uit papieren boeken te lezen, jezelf te beschermen tegen emotionele manipulatie van algoritmes door het gebruik van sociale media te beperken, en verbindingen met andere mensen te onderhouden.